Η Αναγκαιότητα μιας Εσωτερικής Προετοιμασίας ενός Κλασικού

Ομοιοπαθητικού γιατρού – του καθηγητή Γ. Βυθούλκα

Θα ήθελα να μοιραστώ κάποιες σκέψεις που έχουν προκύψει από την εμπειρία μου σχετικά με την αναγκαιότητα μιας εσωτερικής προετοιμασίας ενός ομοιοπαθητικού που εφαρμόζει την κλασική ομοιοπαθητική.

Τι σημαίνει όταν ένα άτομο αποφασίζει να απευθυνθεί σε έναν ομοιοπαθητικό και ποιες είναι οι συνέπειες και ο στόχος μιας τέτοιας συνεδρίας;

Σημαίνει ότι το άτομο υποφέρει και ότι είστε πρόθυμοι να προσπαθήσετε να ανακουφίσετε τον πόνο του. Αναδύεται λοιπόν μια κατάσταση που αποτελείται από δύο πλευρές. Μια εξωτερική, κατά την οποία ο ασθενής έχει απευθυνθεί σε σας και σας αναμένει με την φυσική του παρουσία, αλλά και μια εσωτερική πλευρά που συνίσταται στην εσωτερική του προσμονή ότι θα γίνει καλά, αλλά και στην δική σας προσδοκία ότι θα τον θεραπεύσετε.

Η ανάγκη για μία διπλή προετοιμασία:

Έτσι, στην πραγματικότητα, αυτή η συνεδρία καθιστά αναγκαία μια διπλή τόσο εξωτερική όσο και εσωτερική προετοιμασία από την πλευρά του ιατρού.

Η εξωτερική προετοιμασία

Ξεκίνησε όταν πήγατε σε μία σχολή, μάθατε μια συγκεκριμένη θεραπευτική μέθοδο και στη συνέχεια αισθανθήκατε έτοιμοι να ιδρύσετε μια κλινική ή ένα ιατρείο. Επιμεληθήκατε της διακόσμησης, προσπαθώντας να δημιουργήσετε μια ωραία ατμόσφαιρα, ώστε οι ασθενείς να αισθάνονται άνετα. Αυτή η εξωτερική προετοιμασία μπορεί να εντυπωσιάσει θετικά τον ασθενή.

Αυτές είναι σημαντικές και απαραίτητες λεπτομέρειες, αλλά σε ποιο βαθμό έχουν πραγματικό αντίκτυπο στο φαινόμενο της θεραπείας; Έχει σημασία βέβαια πόση μελέτη και προετοιμασία έχουν προηγηθεί για να ανταποκριθεί κανείς στην πρόκληση, αλλά ποιος είναι εκείνος ο ομοιοπαθητικός που μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι καλά προετοιμασμένος για να αντιμετωπίσει τη μεγαλύτερη πρόκληση όλων: να θεραπεύσει κάθε περίπτωση που του κάνει έκκληση για βοήθεια; Για όλους εκείνους που γνωρίζουν πόσο δύσκολο είναι να βρεθεί η ενδεδειγμένη θεραπεία, αυτός ο στόχος είναι κάτι πολύ πέρα από την απλή πνευματική ικανότητα οποιουδήποτε ιατρού. Διότι ακόμη και με την καλύτερη προετοιμασία μπορεί να αποτύχετε .

Η σημασία της εσωτερικής προετοιμασίας ενός ομοιοπαθητικού

Έτσι, από τη μία πλευρά πρέπει να φέρετε εις πέρας ένα πολύ δύσκολο έργο, από την άλλη πλευρά μέχρι στιγμής, ήσασταν σε θέση να επιτύχετε κάποιες θεραπείες όπου κανείς άλλος δεν μπορούσε για τον συγκεκριμένο ασθενή. Αυτή η φήμη είναι ο λόγος για τον οποίο αυτός ο ασθενής απευθύνθηκε σε εσάς. Το γεγονός αυτό έχει πολλές επιπτώσεις στην εσωτερική κατάσταση (ψυχική – συναισθηματική και πνευματική) του ομοιοπαθητικού.

Δεδομένου ότι η εύρεση της σωστής θεραπείας είναι μια δύσκολη διαδικασία και μια διαδικασία που περιέχει υψηλό βαθμό αβεβαιότητας, εγείρονται πολλά ερωτήματα, όπως: μπορείτε να υποσχεθείτε στον ασθενή ότι θα τον θεραπεύσετε; Μπορείτε να είστε σίγουροι ότι η θεραπεία που έχετε επιλέξει είναι η σωστή; Θα ομολογήσετε στον ασθενή την αβεβαιότητά σας ή τις αδυναμίες του συστήματος που ασκείτε;

Συνειδητοποιείτε σύντομα, μόλις αρχίσετε να εφαρμόζετε την ομοιοπαθητική, ότι αυτό που σας ζητείται να πετύχετε, πολλές φορές όχι μόνο αγγίζει τα όρια του αδυνάτου, αλλά έχει υψηλό βαθμό αβεβαιότητας, με αρκετές συνδεόμενες παραμέτρους (ιατρικές, κοινωνικές, νομικές, ηθικές και φιλοσοφικές).

Ποια θα πρέπει λοιπόν να είναι η σωστή νοοτροπία και τα συναισθήματα ενός ιατρού που επιθυμεί να αναλάβει ένα τόσο δύσκολο έργο, ήτοι να επιφέρει θεραπείες, σε τακτική βάση, οι οποίες αγγίζουν σχεδόν τα όρια του θαύματος;

Ποια πρέπει να είναι η πνευματική του προετοιμασία για να αναλάβει ένα τέτοιο κολοσσιαίο έργο χωρίς να διακινδυνεύσει την ψυχική του ισορροπία, χωρίς να μεθύσει από τη δόξα των επιτυχιών και χωρίς να χαθεί στην άβυσσο της απελπισίας από τις αποτυχίες του;

Ένας συνειδητοποιημένος ομοιοπαθητικός είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει πραγματικά δύσκολες περιπτώσεις, με σοβαρή παθολογία και βαθιά εξουθένωση, όχι απλά κοινά κρυολογήματα και μώλωπες. Οι άνθρωποι θα έρθουν σε σας για να ανακουφιστούν από τις βαθιές και οδυνηρές χρόνιες ασθένειές τους.

Είμαι βέβαιος ότι πολλοί από εσάς θα φτάσετε σε αυτό το επίπεδο φήμης. Έτσι, όσο πιο διάσημοι γίνεστε, τόσο πιο δύσκολες θα είναι οι περιπτώσεις που θα προστρέξουν σε σας για θεραπεία. Στην πραγματικότητα, αυτές θα είναι περιπτώσεις που έχουν εγκαταλειφθεί εντελώς από όλες τις άλλες θεραπείες και από γιατρούς και άλλους επαγγελματίες υγείας. Κατά συνέπεια, προσπαθήστε να αναλογιστείτε τις προσδοκίες ενός τέτοιου ασθενούς. Μάταια πήγαινε από τον έναν γιατρό στον άλλο και τελικά ανακάλυψε ότι ο Δρ. «Τάδε» είναι ο καλύτερος. Αντιλαμβάνεστε τις προσδοκίες των ασθενών που χρειάζονται να ακούσουν μία υπόσχεση ελπίδας στην πρώτη συνεδρία, που πρέπει να ακούσουν ότι μπορείτε να τους θεραπεύσετε ανεξάρτητα από τη βαθιά παθολογία τους; Έτσι, αν είστε ο διάσημος Δρ. «Τάδε» πώς θα αισθάνεστε; Είναι μια πολύ δύσκολη κατάσταση αν την κοιτάξετε από μια εσωτερική άποψη. Από τη μία πλευρά, γνωρίζετε ότι είναι εξαιρετικά αβέβαιη η εύρεση του σωστού φαρμάκου, από την άλλη πλευρά έχετε επιτύχει μερικές εξαιρετικές θεραπείες που σας έφεραν τη φήμη και επίσης αυτόν τον τελευταίο ασθενή. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η δική σας εσωτερική προετοιμασία είναι υψίστης σημασίας για να αντιμετωπίσετε αυτή την εσωτερική πρόκληση. Μήπως νιώθετε, «Είμαι ο καλύτερος και θα θεραπεύσω τους πάντες»; Εάν νιώθετε έτσι, τότε ετοιμαστείτε για μια μεγάλη δυσάρεστη έκπληξη. Νιώθετε ανασφάλεια και για να μην χάσετε τους ασθενείς σας υπόσχεστε σε όλους το αδύνατο; Αισθάνεστε ότι δεν είναι δική σας ευθύνη το αποτέλεσμα και είστε εντελώς αποστασιοποιημένοι; Μπορείτε να λέτε όλη την αλήθεια κάθε φορά σε κάθε ασθενή και πόσο αβέβαιο είναι το αν μπορείτε να τους βοηθήσετε; Θα τους ενθαρρύνετε να συνεχίσουν την ομοιοπαθητική θεραπεία όταν βρίσκονται σε κίνδυνο ή σε περίοδο επιδείνωσης; Θα παραμείνετε ψύχραιμοι όταν τα πράγματα φαίνονται επικίνδυνα για τον ασθενή; Θα απαλλαγείτε από κάθε ασθενή που φαντάζει έστω και λίγο επικίνδυνο περιστατικό; Όλα αυτά τα ερωτήματα πρέπει να έχουν μια απάντηση και επίσης απαιτούν μια εσωτερική δύναμη και μια ολόπλευρη προετοιμασία υψηλού επιπέδου από την πλευρά του ομοιοπαθητικού για να τα αντιμετωπίσει και να τα απαντήσει σωστά.

Δεν έχει σημασία τι δείχνετε εξωτερικά, η εσωτερική προετοιμασία είναι διαφορετική και σίγουρα καθιστά πολύ πιο εύκολη την εξαπάτηση. Μπορείτε να αποφασίσετε ότι θέλετε να φαίνεστε σοφοί ή επιβλητικοί και να ντύνεστε ανάλογα και επίσης να φέρετε έναν αέρα ανωτερότητας. Μπορεί να θέλετε να επιδεικνύεστε στον ασθενή. Όλα αυτά είναι πραγματικά ασήμαντα σε σχέση με τον στόχο σας που είναι να θεραπεύσετε τον ασθενή. Αυτό που έχει ουσιαστική σημασία είναι η εσωτερική σας προετοιμασία. Δεν μπορείτε να μπλοφάρετε κανέναν στην εσωτερική σας προετοιμασία. Μπορώ να σας πω ότι αν έχετε προετοιμαστεί καλά πνευματικά, μπορείτε να βρίσκεστε σε ένα μικρό δωμάτιο που είναι τόσο μεγάλο ώστε να χωράει μόλις δύο καρέκλες, αλλά η ατμόσφαιρα αυτού του μικρού δωματίου να είναι γεμάτη ζεστασιά και αγάπη και ως εκ τούτου να αποπνέει εμπιστοσύνη στον ασθενή. Νομίζετε ότι αν έχετε ένα μεγάλο, εντυπωσιακό χώρο θα εμπνεύσετε εμπιστοσύνη στους ανθρώπους; Κάνετε λάθος. Αυτό που θα σας δώσει αυτοπεποίθηση είναι η εσωτερική σας προετοιμασία.

Το μυστικό μιας σωστής εσωτερικής προετοιμασίας.

Αυτό που εννοώ με τον όρο εσωτερική προετοιμασία είναι το εξής: μια εσωτερική διαδικασία που θα σας οδηγήσει στη συνειδητοποίηση ότι πρέπει να μείνετε αποστασιοποιημένοι από όλες τις επιτυχίες σας, ακόμα κι αν οι άνθρωποι γύρω σας λένε ότι είστε οι καλύτεροι. Αυτό είναι το μεγάλο μυστικό.

Δεν αναφέρομαι  επί του παρόντος στην εξωτερική σας προετοιμασία που θα πρέπει να περιλαμβάνει πολλή μελέτη, μεγάλο ενθουσιασμό και σταθερή στοχοπροσήλωση που θα σας παροτρύνει πάντα να εμβαθύνετε στην γνώση. Εάν λείπει η επιθυμία να βοηθήσετε τον συνάνθρωπο – εάν δεν ενδιαφέρεστε πραγματικά για το τι συμβαίνει στον ασθενή σας και καλύπτετε κάποια συμπτώματα με επιφανειακό τρόπο, μπερδεύετε την υπόθεση ή προσποιείστε ότι έχετε κατορθώσει κάτι ιδιαίτερο για αυτόν τον ασθενή, ενώ γνωρίζετε ότι δεν έχετε επιτύχει τίποτα – μπορείτε να ξεχάσετε τη σταθερή επιτυχία στην κλασική ομοιοπαθητική. Για ένα διάστημα θα είστε επιτυχημένοι, μετά όμως θα κουραστείτε πολύ, θα κουραστείτε να σκέφτεστε και να αναλύετε κάθε περίπτωση, θα κουραστείτε να ακούτε τους ασθενείς. Αλλά αν έχετε πραγματικά την επιθυμία να τους θεραπεύσετε, είναι μια συγκλονιστική εμπειρία να τους βλέπετε να επιστρέφουν και να λένε ότι δεν υποφέρουν πια. Κάθε θεραπευτής γεμίζει ενέργεια και ικανοποίηση όταν παίρνει αυτή την ανατροφοδότηση.

Αλλά εδώ βρίσκεται η πιο επικίνδυνη παγίδα: Αν έχετε τόσο καλή ανατροφοδότηση και θαυμασμό από τους ασθενείς και αρχίσετε να σκέφτεστε τον εαυτό σας ως έναν φτασμένο ομοιοπαθητικό, ή ότι είστε πολύ καλοί, ή ακόμα και οι καλύτεροι, τότε θα έχετε πρόβλημα.

Το πρόβλημα μπορεί να αναδυθεί ως επιθυμία για αλκοόλ ή για τα ναρκωτικά ή για  κάπνισμα, μπορεί να είναι άυλο στην φύση του, το σίγουρο όμως είναι ότι θα έρθει. Δώστε τη σωστή θεραπεία και ξεχάστε αμέσως το καλό αποτέλεσμα που σας αναφέρθηκε. Επικεντρωθείτε μόνο στις αποτυχίες σας. Επειδή πρέπει να θυμάστε ότι στην επόμενη περίπτωση υπάρχει πιθανότητα να αποτύχετε! Και τότε μοιραία θα γίνετε καταθλιπτικοί και θα απογοητευτείτε. Και ο λόγος θα έγκειται στο ότι είχατε μια υπέροχη ιδέα για τον εαυτό σας, για τις γνώσεις και τις ικανότητές σας και πιστεύατε ότι αυτό που καταφέρατε την προηγούμενη μέρα, μπορείτε να το κάνετε κάθε μέρα. Εάν η εσωτερική πνευματική σας προετοιμασία δεν καταφέρει να μειώσει το υπερβάλλον «εγώ» σας, εάν η προετοιμασία σας δεν σας έχει φέρει στην κατάσταση του να είστε ταπεινοί και να στέκεστε με δέος μπροστά σε αυτό το εκπληκτικό φαινόμενο της θεραπείας, θα το μετανιώσετε σύντομα. Σύντομα θα αρχίσετε να χάνετε τις πληροφορίες και την ικανότητα να θεραπεύετε τις περισσότερες από τις περιπτώσεις σας.

Εν κατακλείδι, επιτρέψτε μου να πω ότι η επιθυμία για θεραπεία και ο ενθουσιασμός για μάθηση πρέπει να είναι στοιχεία εκ των ων ουκ άνευ. Η ιδέα ότι «είμαι αρκετά προετοιμασμένος και μπορώ να επιτύχω κάθε φορά» θα πρέπει να εξαλειφθεί εντελώς από το μυαλό σας.

Θα πρέπει σχεδόν να υπάρχει ένα είδος «φόβου» όταν παίρνετε ακόμη και την απλούστερη περίπτωση. Η σχεδόν «μυστικιστική» ερώτηση προς τον εαυτό σας θα πρέπει να είναι: Θα μπορέσω να επιφέρω ξανά, με αυτή τη νέα περίπτωση, αυτό το φαινόμενο της θεραπείας που αγγίζει σχεδόν τα όρια του αδυνάτου;

Ο ομοιοπαθητικός που νιώθει, «Τώρα ξέρω αρκετά», αρχίζει αυτόματα να χάνει τη γνώση. Είναι σαν μια εσωτερική φλόγα που υπήρχε πριν, αλλά τώρα με αυτή την εγωιστική στάση η φλόγα αυτή αρχίζει να σιγοσβήνει. Υπάρχει μια στιγμή που θα νιώσετε «ασφαλείς» με τις γνώσεις σας, και αυτή είναι η στιγμή που θα αρχίσετε να τις χάνετε.

Υπάρχουν πολλοί ομοιοπαθητικοί στους οποίους συνέβη αυτό, αλλά δεν το γνωρίζουν, παρά το γεγονός ότι είχαν τη φλόγα στην αρχή και ήταν επιτυχημένοι θεραπευτές, αργότερα έγιναν μόνο μέτριοι γιατροί και… εν τέλει κακοί δάσκαλοι. Ως αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης αναζήτησαν «εύκολους δρόμους» που οδηγούν τόσο τον δάσκαλο όσο και τους μαθητές, σε αυταπάτες. Δεν προτείνω να δείξετε την ταπεινότητά σας ή την ανασφάλειά σας στον ασθενή. Αντίθετα, αν το κάνετε, θα είναι λάθος. Αλλά αν έχετε γνήσιο ενδιαφέρον να θεραπεύσετε τον ασθενή σας, θα το αντιληφθεί αμέσως και αυτό θα είναι αρκετό για να πυροδοτήσει την εμπιστοσύνη του σε σας, παρά την εσωτερική σας αβεβαιότητα.

Η θεραπεία του ασθενούς με ένα μικρό χάπι με απειροελάχιστα μικρή δόση είναι πραγματικά ένα παράξενο φαινόμενο. Αυτή η επιτυχία συνέβη επειδή σας δόθηκαν οι πληροφορίες και η ικανότητα να επιφέρετε μια θεραπεία και έχετε εφαρμόσει και μελετήσει και μάθει σωστά την επιστήμη, έτσι ώστε με ένα μικρό χάπι να αλλάξει η ζωή του ασθενούς.

Η ομοιοπαθητική συνέντευξη, είναι ένα κρίσιμο σημείο συνάντησης και πολύ σημαντικό στη ζωή όχι μόνο του ασθενούς αλλά και του ιατρού. Είναι σχεδόν μια ερωτική σχέση, μια συνάντηση δύο όντων την κατάλληλη στιγμή στο σωστό μέρος για τον σωστό σκοπό: να αναδείξουν το πραγματικό «καλό» που υπάρχει και στους δύο. Εάν έχετε την επιθυμία να θεραπεύσετε τον ασθενή σας, τότε η σπίθα θα γίνει φλόγα, θα «κάψει» την ασθένεια και θα επιφέρει αυτό που είναι θαυματουργό, αλλά ταυτόχρονα θα σας δώσει μια βαθιά ικανοποίηση ότι αφιερώσατε τη ζωή σας στη μελέτη για κάτι που αξίζει τον κόπο και στο τέλος θα νιώσετε σαν τον Hahnemann ότι δεν ζήσατε επί ματαίω.

Ξεχάστε τις αβρότητες όπως το να αγκαλιάζετε τους ασθενείς, να τους παρηγορείτε και να τους λέτε πόσο όμορφοι είναι και πόσο τους αγαπάτε. Αυτό δεν λειτουργεί, αυτό είναι μόνο για την ενίσχυση του φαινομένου placebo, αλλά ποτέ δεν θα επιφέρει το θαύμα μιας πραγματικής και βαθιάς θεραπείας. Μπορείτε φυσικά να πείτε  έναν καλό λόγο, όταν το αισθάνεστε, σε ένα άτομο που υποφέρει από πραγματική δυσφορία, αλλά πρέπει επίσης να μένετε αποστασιοποιημένοι.

Ως εκ τούτου, ένας ομοιοπαθητικός πρέπει να είναι κύριος των συναισθημάτων του. Επίσης, πρέπει να θυμάστε ότι, όταν ο ασθενής επιστρέφει και σας επαινεί σε ακραίο βαθμό, δεν πρέπει να ακούτε και να απολαμβάνετε τον θαυμασμό και τα συγχαρητήρια, επειδή το εγώ σας θα αρχίσει να φουσκώνει και η γνώση και η σοφία σας θα αρχίσουν να υποχωρούν. Πρέπει να παραμείνετε αποστασιοποιημένοι. Εάν μπορείτε να διατηρήσετε αυτή τη στάση, τότε το φαινόμενο της θεραπείας θα συνεχίσει να συμβαίνει.

Επιπλέον, θα χαθείτε εάν ταυτιστείτε με την κατάσταση του ασθενούς. Το έργο σας είναι να επιφέρετε το φαινόμενο της θεραπείας και ως εκ τούτου αν ταυτίζεστε με τον πόνο του ασθενούς δεν θα μπορείτε να το φέρετε εις πέρας, θα είστε παράλυτοι, δεν θα μπορείτε να δείτε την περίπτωση αντικειμενικά.

Είμαι βέβαιος ότι οι περισσότεροι από εσάς γνωρίζετε πόσο δύσκολο είναι να θεραπεύσετε ένα άτομο που δεν θα σας δώσει όλες τις πληροφορίες ή θα σας δώσει μερικές πληροφορίες επειδή πιστεύει ότι οι λεπτομέρειες δεν είναι σημαντικές και δεν σας αφορούν. Μπορεί να υποφέρουν από έλκος δωδεκαδακτύλου, αλλά δεν θα αποκαλύψουν ότι είναι εξαιρετικά θυμωμένοι ή ακόμα και βίαιοι. Τότε γίνεται πολύ δύσκολο ή αδύνατο να θεραπευτεί ένα τέτοιο άτομο. Ένας άλλος ασθενής έρχεται και ανοίγεται και σας δίνει όλες τις πληροφορίες που χρειάζεστε. Ποια είναι η διαφορά στην εσωτερική τους κατάσταση; Στη δεύτερη περίπτωση ο ασθενής παραδέχεται με ταπείνωση ότι έχει όλα αυτά τα προβλήματα και τα εξομολογείται με ευκολία. Το εγώ του έχει παραμεριστεί. Ο ομοιοπαθητικός τότε έχει τη γνώση να  ανακουφίσει ένα άτομο που έχει δώσει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες. Ο ασθενής, όταν έρθει για πρώτη φορά για μια συνεδρία δεν θα ξέρει ακριβώς τι να κάνει, αλλά με το ενδιαφέρον και την προσοχή που θα του δείξετε, θα τον βοηθήσετε να αναδείξει τι συμβαίνει και στα ψυχικά συναισθηματικά του επίπεδα (να περιγράψει όλους τους φόβους, τις ανησυχίες, το θυμό, την κατάθλιψη κλπ.) και τότε θα είστε σε θέση να καταλήξετε σε ένα συμπέρασμα για τη σωστή θεραπεία. Όταν ο ασθενής βγάζει προς τα έξω αυτό που υπάρχει μέσα του, όταν αποκαλύπτει τη σκοτεινή πλευρά που τον ενοχλεί και του προκαλεί πόνο, είστε σε θέση να βρείτε το σωστό φάρμακο. Τότε γίνεται το θαύμα! Είναι μια ευλογημένη συγχρονικότητα, όχι λιγότερο σημαντική από την ίδια τη ζωή.

Μετάφρασή από τα αγγλικά

Ειρήνη Μιχολίτση

Η διάλεξη δόθηκε στο τελευταίο έτος του 4ετούς κύκλου σπουδών, το 1998 στη Διεθνή Ακαδημία Κλασσικής Ομοιοπαθητικής στην Αλόννησο. Τα μαθήματα συνεχίζονται. Εάν θέλετε να μάθετε περισσότερα για την διδασκαλία, το website της Ακαδημίας ειναι: https://www.vithoulkas.edu.gr/el

Πηγή: Ομοιοπαθητικά Νέα – Ιανουάριος – Μάρτιος 2024

https://www.homeopathy.gr/homeopathy/periodiko-homeonews.shtml