Σε αρκετά δερματολογικά προβλήματα η κλασική ιατρική μπορεί να ανακουφίσει από τα συμπτώματα, όχι όμως να λύσει και το πρόβλημα. Σε αυτές τις περιπτώσεις η ομοιοπαθητική μπορεί να δράσει αποτελεσματικά.

Σπύρος Α. Κυβέλλος – Ιατρός, Γ.Γ. Έρευνας Διεθνούς Ακαδημίας Κλασικής Ομοιοπαθητικής • www.vithoulkas.com • www.homeopathy.gr • www.classical–homeopathy.gr

Βασικός νόμος της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής είναι η ολιστική και εξατομικευμένη προσέγγιση του ασθενούς. Η κλινική μετάφραση αυτού του νόμου είναι η εξής:

ο ασθενής θεωρείται σαν ένα ενιαίο σύνολο, του οποίου τα μέρη αλληλοεπηρεάζονται και αλληλεπιδρούν στους εξωγενείς παράγοντες, με κύριο στόχο την επιβίωση του οργανισμού.

Επίσης, ο ασθενής θεωρείται μοναδική οντότητα, με διαφοροποιήσεις στο σωματικό, συναισθηματικό και διανοητικό επίπεδο, που απαιτούν εξατομικευμένη θεραπεία, ακόμα και εάν το νόσημα είναι κοινό με το νόσημα κάποιου άλλου ασθενούς. Οι απόψεις αυτές δεν απέχουν πολύ από τις νεώτερες θεωρίες της Ιατρικής επιστήμης. Η θεωρία προσέγγισης των νοσημάτων που προωθείται είναι η νευρο-ενδοκρινο-ανοσολογική, ενώ η γονιδιακή θεραπεία προσεγγίζει επίσης εξατομικευμένα τον κάθε ασθενή. Στην Ομοιοπαθητική Ιατρική η επιλογή του απόλυτα «όμοιου φαρμάκου» για κάθε ασθενή, αφορά τη συνολική σωματική και ψυχο-διανοητική του κατάσταση, τη στιγμή της κλινικής εξέτασης, με άλλα λόγια το νευρο-ενδοκρινο-ανοσολογικό του προφίλ.

Το δέρμα μας

Είναι γνωστό ότι το δέρμα είναι ανοσολογικό όργανο. Σήμερα, θεωρείται ότι είναι το περιφερικό σκέλος του ανοσολογικού μας συστήματος. Τα τρία βασικά ανοσολογικά του στοιχεία, τα κερατινοποιούμενα επιδερμικά κύτταρα, τα επιδερμικά κύτταρα Langerhans και τα επιδερμοτροπικά  Τ-κύτταρα, αναφέρονται επιγραμματικά ώς Ανοσοποιητικό σύστημα του Δέρματος (SIS, Skin Immune System). Επίσης, η εμβρυϊκή καταγωγή της επιδερμίδας, από το εμβρυϊκό εξώδερμα, υποδηλώνει και τη σχέση της με το Κεντρικό Νευρικό Σύστημα, αφού παράγονται από την ίδια πρωτογενή βλαστική στιβάδα.

Ένας από τους βασικότερους νόμους στην Ομοιοπαθητική Ιατρική, είναι ο νόμος της κατεύθυνσης της θεραπείας. Εννοώντας τον ανθρώπινο οργανισμό σαν ένα ενιαίο σύνολο συστημάτων που αλληλοεπηρεάζονται και αλληλεπιδρούν με τα εξωτερικά ερεθίσματα, η σωστή Ομοιοπαθητική θεραπεία έχει πάντα μία συγκεκριμένη κατεύθυνση. Η θεραπεία προχωρά από τους λιγότερο αναπλάσιμους ιστούς (Κεντρικό Νευρικό Σύστημα) προς τους περισσότερο αναπλάσιμους (δέρμα και εξαρτήματα). Αυτός είναι ουσιαστικά και ο τρόπος με τον οποίο ο ανθρώπινος οργανισμός κατευθύνει τις φυσικές θεραπευτικές του προσπάθειες. Το δέρμα έτσι γίνεται συχνά ο εκφραστής μίας βαθύτερης διαταραχής.

Πάντα θα πρέπει να σκεφτόμαστε ότι όλες οι προσπάθειες του ανοσοποιητικού και του νευρο-ενδοκρινικού μας συστήματος έχουν έναν μόνο στόχο. Tην επιβίωση του ανθρώπινου οργανισμού. Αλλά και η έννοια αυτή της επιβίωσης, διαβαθμίζεται στον ανθρώπινο οργανισμό πρώτα σε ψυχοδιανοητικό και μετά σε σωματικό επίπεδο. Αυτό μεταφρασμένο στην κλινική πράξη εξηγεί απόλυτα πολλές παρατηρήσεις στην Ιατρική.

Πηγή: https://www.naturanrg.gr/h-symbolh-ths-omoiopathhtikhs-iatrikhs-sta-noshmata-toy-dermatos/